یک مادر اجاره ای، می‌خواهد خودش به نان و نوایی برسد و طرف مقابل به بچه.
مادران اجاره‌ای معمولاً با این نیت، رحم خود را 9 ماه به زوج‌های نابارور اجاره می‌دهند. تمام مراحل پزشکی و مراقبت‌ها باید از طریق محضر صورت گیرد. اما همه کسانی که از این طریق بچه‌دار می‌شوند، به محضر مراجعه نمی‌کنند و طرفین خود به توافق می‌رسند.
در اجاره رحم، اسپرم پدر با تخمک مادر در محیط آزمایشگاهی لقاح داده می‌شود و جنین حاصله در رحم زن دیگری که قابلیت بچه‌دار شدن را داشته باشد، جایگزین می‌شود و نوزاد متولد‌شده ویژگی‌های ژنتیکی پدر و مادر خود را به ارث می‌برد. در این حالت فرد اجاره‌دهنده رحم، تنها یک میزبان برای جنین است و از نظر ژنتیکی هیچ‌گونه مشارکتی با جنین ندارد.
زوج‌هایی که از این طریق شانس بچه‌دار شدن خود را می‌آزمایند، همسران‌شان بدون رحم هستند یا به دلایلی رحم‌شان با جراحی برداشته شده یا به دلیل ابتلا به برخی بیماری‌ها توان حمل جنین را ندارد. این داد و ستد نیز اغلب با حضور یک دلال صورت می‌گیرد و این واسطه، خواسته‌های طرفین را به یکدیگر منتقل می‌کند. در این 9 ماه هزینه‌های مادر اجاره‌ای که جنین زوجی را در رحم حمل می‌کند با والدین است. البته ابتدا وجهی به عنوان پیش‌پرداخت به «مادر جایگزین» پرداخت می‌شود و پس از تولد نوزاد، باقیمانده مبلغی که مورد توافق قرار گرفته است نیز تسویه می‌شود.
این لقاح در مراکز درمان ناباروری صورت می‌گیرد. اما زوجی که این روش را برای درمان ناباروری برگزیده است باید، مادر میانجی را خود به این مراکز معرفی کند. این روش به موجب قانونی به اجرا در‌آمده است که در سال 1382 به تصویب رسید.
در این بازار، نرخ‌هایی که طرفین روی آن به توافق می‌رسند، از 10 تا 15 میلیون تومان و یا حتی کمتر در نوسان است. اما در این میان هستند، زوج‌هایی که حاضرند تا 19 میلیون تومان هم به کسی که 9 ماه از فرزندشان مراقبت کرده، بپردازند.
از نظر جسمی، زنی كه بخواهد این نقش را قبول كند، باید شرایط مناسبی داشته باشد. ترجیح بر این است كه زن سالم و نیرومندی باشد. او باید قبلا تجربه بارداری را داشته و این اطمینان وجود داشته باشد كه به خاطر بارداری جانش به خطر نمی افتد.»
در این لینک نظرات مراجع مبنی بر بلامانع بودن این کار ببینید.
منبع: نشریه تجارت فردا
